راز مونالیزا

یک گروه کارشناس هنری با استفاده از فناوری‌های جدید دریافتند مونالیزا، زن اسرارآمیزی که در تابلوی نقاشی لئوناردو داوینچی برای همیشه جاودانه شد، وقتی که سوژه نقاشی داوینچی بود، دومین فرزند خود را هم به دنیا آورده بود.

تیمی از دانشمندان کانادایی با استفاده از فناوری‌های پیشرفته نظیر اسکنرهای لیزری سه بعدی و امواج مادون قرمز توانستند به بررسی لایه‌های زیرین این نقاشی بپردازند

برونو موتن (Bruno Mottin) یکی از کارشناسان مرکز تحقیقات مرکز موزه‌های فرانسه گفت: در بررسی‌های دقیقی که روی این نقاشی انجام شد، متوجه شدیم که لباس مونالیزا، با یک پارچه (گاز) بسیار نازک، پوشیده شده است. این نوع پوشش، در اوایل قرن 16 مخصوص خانم‌های ایتالیایی بوده که یا باردار بوده و یا به تازگی بچه‌دار شده بودند و این مساله به علت ظرافت بیش از حد و سختی کار در بررسی و آزمایش نقاشی، تاکنون کشف نشده بود.

درحال حاضر می‌توان گفت که لئوناردو داوینچی این تابلو نقاشی را به عنوان یادبودی از تولد دومین فرزند پسر مونالیزا خلق کرده است. این موضوع باعث شد که کارشناسان تاریخ خلق این اثر را در حول و حوش سال 1503 حدس بزنند. زن جوانی که در این شاهکار هنری با لبخندی گنگ چهره نموده است، لیزا جراردینی (Lisa Gherardini) نام دارد. او همسر فرانچسکو دل جوکوندو (Francescodel Giocoudo) یک بازرگان فلورانسی بود که 5 فرزند داشته است.

موتن می‌افزاید: ‌برخلاف عقیده همگان، موهای این زن روی شانه‌هایش رها نشده است بلکه وی کلاه تیره‌ای به سر دارد که موهای مجعدش را زیر آن پنهان کرده است. اما به دلیل اینکه پس از فوت داوینچی یک لایه روغن جلا روی تابلوی نقاشی وی، زده شده جزییات این کلاه دیگر مشخص نیست.

موتن می‌گوید:‌ نویسندگان همیشه نوشته‌اند که مونالیزا موهای خود را روی شانه‌هایش رها می‌کرده است، در دوره رنسانس، دختران جوان و زنانی که پاکدامن بوده‌اند، موهای خود را روی شانه‌هایشان می‌ریختند.

کارشناسان گروه تحقیقات National Reaserch کانادا می‌گویند: این تابلو بسیار شکننده و ظریف است و باید دقت بیش‌تری برای جلوگیری از تخریب آن صرف کرد.

این گروه تحقیقات می‌افزاید: قاب چوبی این تابلو، ‌نسبت به دما و شرایط آب و هوایی بسیار حساس است. همچنین یک شکاف 12 سانتی‌متری در نیمه بالایی این شاهکار هنری وجود دارد که کارشناسان احتمال می‌دهند مربوط به تغییرمکان آن از محل اولیه‌اش باشد. در اواسط قرن 18 و اوایل قرن 19 این اثر ترمیم شده و در طول این مدت تغییر چندانی در آن به وجود نیامده است.

این گروه امیدوار است که جزییات بیش‌تری در مورد سبکی که داوینچی در خلق نقاشی‌هایش استفاده می‌کرده به دست آورند. زیرا هنوز هم این سبک به صورت معماگونه و مبهم برای هنرمندان باقی مانده است. اما جان تیلور (John Taylor) یکی از دانشمندان این تیم می‌گوید: تلاش‌های گروه‌ در مورد کشف متد این نقاش بزرگ بی‌نتیجه مانده است. این نقاشی بیش از حد نازک و مسطح است و به همین دلیل جزییات پیچش‌های موی مونالیزا به راحتی قابل دیدن و بررسی نیست، این سبک نقاشی فقط مختص خود داوینچی است و مشابه آن در هیچ کدام از نقاشان بزرگ دیگر مشاهده نشده است.

در هر صورت، این راز که داوینچی چگونه این شاهکار را خلق کرده هنوز بدون پاسخ باقی مانده است.

برای مشاهده متن اصلی خبر اینجا را کلیک کنید